خوش تیپی و هزاران دردسر

از اتوبوس پیاده می شوم همینکه پایم روی زمین می رسد یک 206 از کنارم می گذرد وحشت زده نگاهش می کنم و با پوزخندی می گوید: خوش تیپپپپپپپپ (با همین لحن)

دارم عرض خیابان را طی میکنم موتوری ای دارد رد می شود تا به من میرسد می گوید: چطوری خانم خوش تیپه

چشام گرد می شود در کمتر از چند دقیقه

به خودم مغرور می شوم و می خندم که به چی میگن خوش تیپی. مقنعه سرمه. عینک آفتابی زده ام. مانتوی اداری سورمه ای با شلوار سورمه ای. کفش پاشنه بلند مشکی. کیف مشکی و طلایی در دست.و عین همیشه چادری.

به سرخوشی این مردمان می خندم که کله صبح بساط خنده من را فراهم آورده اند

بعله من هم یک خوش تیپم

----

پشت سیستمم نشسته ام و دارم کار میکنم. خنده ام میگیرد. از فکر صبح. یکی از کارکنان نگاهم میکنه میگه چیه الی خوشحالی. برایشان تعریف می کنم و همه شان غش غش می خندن. از خنده هایم نمی ترسم. راحت میخندم. بلند می شم برم آب بخورم. دکتر نگاهی میکنه میگه بابا خوش تیپ. و باز هم همه می خندن.

یاد قبلنا می افتم. خنده هایی که از وحشت هزار دردسر و ح را س ت و کوفت و زهرمار در نیامده فروخورده می شد.

---

خوب حالا من یک عدد خوش تیپم و امروز برخلاف همیشه که ابروانم گره خورده بود لبخندی بر لبانم نقش بسته است

بفرمایید لبخند از چهره یک خانم خوش تیپ